Η Θεσσαλία πήρε το όνομά της από τους Θεσσαλούς οι οποίοι ήταν πολεμική φυλή από τη Θεσπρωτία και κατέκτησαν την περιοχή την δεύτερη χιλιετία π.Χ.. Μέχρι τότε την περιοχή κατοικούσαν οι Μάγνητες, οι Περαιβοί, οι Ανιανοί και οι Βοιωτοί. Αργότερα η Θεσσαλία θα γνωρίσει αρκετούς κατακτητές με τελευταίους τους Οθωμανούς από το 1423 μέχρι το 1881 όπου και θα ενταχθεί ξανά στο ένδοξο ελληνικό κράτος. Την περιοχή έχουν διεκδικήσει και αρκετές γειτονικές φυλές όπως είναι οι Βούλγαροι, οι Αλβανοί, οι Σλάβοι και οι Ούνοι κάνοντας αλλεπάλληλες επιθέσεις σε αυτή.
Παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, λόγω της γεωγραφικής της θέσης και του εύπορου κάμπου της, η Θεσσαλία πάντα ανάκαμπτε γρήγορα. Η γεωργία, η κτηνοτροφία και το εμπόριο κυρίως προϊόντων της θεσσαλικής Γης και ντόπιων οίνων, έφερε οικονομική ευφορία στους κατοίκους της Θεσσαλίας. Οι πρώτες βιοτεχνίες δημιουργούνται στη Ραψάνη, στα Αμπελάκια, στον Τύρναβο και στη Τσαριτσάνη. Επίσης μεγάλη αναγνώριση δέχτηκαν οι Θεσσαλοί τεχνίτες στον κλάδο της επιπλοποιίας και της αρτοποιίας.
Τέλος στη Θεσσαλία εγκαθίστανται μεγάλα ρεύματα προσφύγων της νεότερης ιστορίας από την Καππαδοκία, τον Πόντο, την Ανατολική Ρωμυλία και την Ιωνία.
Μυθολογία
Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία η Θεσσαλία θεωρείται η πρωταρχική κοιτίδα του Ελληνισμού. Στη Θεσσαλία κατά τη μυθολογία έγινε η Σύγκρουση Θεών και Τιτάνων. Οι Τιτάνες είχαν στην κατοχή τους το όρος Όθρυς και οι Θεοί τον Όλυμπο.
Στον πόλεμο μεταξύ των δύο πλευρών υπήρχε και η εκτίναξη βράχων, μερικές φορές ακόμα και βουνών με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν έτσι τα μικρότερα βουνά της περιοχής όπως είναι ο Τίτανος, το Φυλλείον κ.α.. Οι Θεοί νίκησαν τους Τιτάνες έγιναν άρχοντες του κόσμου και τους έριξαν στα Τάρταρα εκτός από τον Προμηθέα και τον Άτλαντα. Τους δύο αυτούς Τιτάνες τους τιμώρησαν εξοβελίζοντάς τους τον Προμηθέα στον Καύκασο δεμένο χειροπόδαρα σε βράχο να υποφέρει από τα συνεχή ραμφίσματα του αετού και τον Άτλαντα Δύση έχοντας ως τιμωρία να κουβαλά στους ώμους του αιώνια τον ουρανό.
Οι άνθρωποι όμως θεωρούσαν τους Τιτάνες προστάτες τους πράγμα το οποίο μετά την τιμωρία των τελευταίων έκανε τους ανθρώπους κακούς και έτσι ο Δίας αποφάσισε να τους εξαφανίσει με ένα κατακλυσμό. Ο Προμηθέας συμβούλεψε τότε τον Θεσσαλό γιο του, το Δευκαλίωνα να κατασκευάσει μία κιβωτό για να σωθεί. Όταν άρχισε να βρέχει ο Θεσσαλός μαζί με τη γυναίκα του Πύρρα κλείστηκαν στην κιβωτό μαζί με όλες τις απαραίτητες προμήθειες. Εννιά μέρες έβρεχε με αποτέλεσμα όλα να χαθούν κάτω από το νερό εκτός από κάποιες κορυφές βουνών. Την τελευταία μέρα (την ένατη) η κιβωτός προσάραξε στο όρος Όρθυς της Θεσσαλίας.
Αφού τραβήχτηκαν τα νερά ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα βγήκαν από την κιβωτό και έκαναν μία θυσία για να ευχαριστήσουν τον Θεό Δία, ο Δίας αποδέχτηκε την θυσία τους και ευχαριστημένος καθώς ήταν τους ζήτησε να του πουν μία χάρη. Ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα ζήτησαν από το Δία να φτιάξει και άλλους ανθρώπους και έτσι έγινε. Ο Δίας τους είπε να σκιάσουν τα πρόσωπα τους και να περνούν λιθάρια από τη Γη και να τα ρίχνουν πίσω τους χωρίς να κοιτάνε. Όπου έριχνε ο Δευκαλίωνας τα λιθάρια θα γινόντουσαν άντρες και όπου η Πύρρα γυναίκες. Έτσι δημιουργήθηκε ένας νέος Λαός που θα ονομαζόταν Έλληνες.
Πηγή : «Η Λάρισα και η Θεσσαλική ιστορία» του Κωνσταντίνου Οικονόμου.
