Σέσκλο
Ο αρχαιολογικός χώρος του Σέσκλου βρίσκεται πάνω στο λόφο Καστράκι, πολύ κοντά στο σύγχρονο ομώνυμο χωριό σε απόσταση 15 χλμ. από τη πόλη του Βόλου. Ο νεολιθικός οικισμός του Σέσκλου κατοικήθηκε για πρώτη φορά στα μέσα της 7 ης χιλιετίας π.Χ. από γεωργοκτηνοτροφικές οικογένειες. Τα ευρήματα είναι αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, εργαλεία από πέτρα, κεραμικά αγγεία , πήλινα ειδώλια και άλλα.
Τα θεμέλια των σπιτιών του οικισμού που βλέπουμε σήμερα στον αρχαιολογικό χώρο ανήκουν στην 6η χιλιετία π.Χ. και επεκτείνονται σε έκταση περίπου 100 στρεμμάτων, όπου έχουν ανασκαφεί περίπου 500-800 ευρύχωρες οικίες με σαφώς προμελετημένη οργάνωση, που όμοιά της δεν έχουμε συναντήσει ξανά στην περιοχή της Θεσσαλίας.
Διμήνι
Πολύ κοντά στο σημερινό ομώνυμο χωριό βρίσκεται ο νεολιθικός οικισμός του Διμηνίου σε απόσταση 5 χλμ. από το Βόλο. Πρόκειται για έναν οργανωμένο οικισμό που ιδρύθηκε στο τέλος της 5 ης χιλιετίας π.Χ.
Στον οικισμό θα δείτε λίθινες μάντρες, με ανοίγματα επικοινωνίας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, κατασκευασμένες κατά ζεύγη.
Ιωλκός
Κάτω από το λόφο του Διμηνίου, στην πεδιάδα προς τη μεριά της θάλασσας, σε μια έκταση 100 περίπου στρεμμάτων ανακαλύφθηκε το 1980 σημαντικός μυκηναϊκός οικισμός, που σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις είναι η αρχαία Ιωλκός, πατρίδα του Ιάσονα, σύμφωνα με το μύθο.πέντε ιδιωτικές μυκηναϊκές οικίες με κοινό προσανατολισμό εκατέρωθεν ενός μεγάλου δημόσιου δρόμου και άλλες τρεις παρόμοιες λίγο πιο απομακρυσμένες.
Η οικία του άρχοντα της περιοχής πρέπει να τοποθετηθεί στο λόφο με τα νεολιθικά ευρήματα, όπου σώζονται αρχιτεκτονικά κατάλοιπα ενός μυκηναϊκού μεγάρου στη ΝΔ άκρη της κεντρικής αυλής, θέση με εξαιρετική εποπτεία του Παγασητικού κόλπου.
Οι δύο θολωτοί, μυκηναϊκοί τάφοι, που αποκαλύφθηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα στο Διμήνι, με ασφάλεια μπορούν να αποδοθούν στους ηγεμόνες της αρχαίας Ιωλκού.
Γόριτσα
Στο α' μισό του 4 ου αι. π.Χ., όταν ο Φίλιππος Β' έκανε οχυρώσεις στη Μαγνησία, έχτισε μια αρχαία πόλη πάνω στο λόφο της Γορίτσας, σε εξαίρετη στρατηγική θέση. Το τείχος της πόλης κατασκευάστηκε πιθανότατα από τον Κάσσανδρο (316-298 π.Χ.), έχει μήκος 2.850 χλμ. ενώ 33 πύργοι τοποθετήθηκαν σε άνισα διαστήματα, καθώς το γεωγραφικό ανάγλυφο πρόσφερε σε μερικά σημεία φυσική οχύρωση.
Δημητριάδα
Ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Δημητριάδας εκτείνεται σε απόσταση 1,5 χλμ. νότια του Βόλου. Η Δημητριάδα ιδρύθηκε το 294 π.Χ. από το βασιλιά της Μακεδονίας Δημήτριο Πολιορκητή -από τον οποίο πήρε και το όνομά της- με συνοικισμό γειτονικών πόλεων. Η προνομιακή γεωγραφική της θέση την ανέδειξε σε κέντρο πολιτικών εξελίξεων, σημαντική στρατιωτική βάση-ορμητήριο και φορέα μεγάλης εμπορικής δραστηριότητας. Έτσι αποτέλεσε για κάποιο διάστημα συμπρωτεύουσα, μαζί με την Πέλλα, του Μακεδονικού κράτους και μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της αρχαιότητας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του γιου του Δημητρίου Πολιορκητή, Αντιγόνου Γονατά (277-239 π.Χ.), οργανώθηκε πολεοδομικά η πόλη σύμφωνα με το ιπποδάμειο σύστημα, ενισχύθηκαν τα τείχη της (συνολικό μήκος 11 χλμ. που σήμερα σώζονται σχεδόν σε όλη την περίμετρό τους) και ενδυναμώθηκαν με ισχυρούς πύργους.
Στον ανατολικό τομέα, στο κέντρο της πόλης, σώζονται πάνω σε ύψωμα τα λείψανα του ανακτορικού συγκροτήματος. Γύρω από ένα τετράγωνο δωρικό περιστύλιο αναπτύσσονταν τα διώροφα διαμερίσματα της βασιλικής οικίας, εκτός από τη βόρεια πλευρά, όπου σε μεταγενέστερους χρόνους δημιουργήθηκαν εργαστήρια κεραμικής και χαλκουργίας. Στις τέσσερις γωνίες του κτιρίου έχει αποκαλυφθεί από ένας ισχυρός πύργος. Χτίστηκε κατά την τυπική ελληνιστική αρχιτεκτονική και χωροοργάνωση, θυμίζοντας αυτή των άλλων μακεδονικών ανακτόρων των Αιγών και της Πέλλας, σε μικρότερη όμως κλίμακα.
Νότια του ανακτόρου διαμορφώθηκε σε πλάτωμα η ιερή αγορά της πόλης, που σε συνδυασμό με το ανάκτορο συγκροτούσαν τον εμπορικό και διοικητικό πόλο έλξης. Στο κέντρο της αγοράς εντοπίστηκε η ύπαρξη του ναού της Ιωλκίας Άρτεμης.
Το αρχαίο θέατρο της Δημητριάδας βρίσκεται σε απόσταση 150 μέτρων περίπου, νότια από το συνοικισμό των Νέων Παγασών Βόλου, δυτικά του δρόμου Βόλου – Αλμυρού στη θέση “Δόντια” (λαϊκό όνομα που δόθηκε για τα κατώτερα τμήματα της σειράς των πεσσών, που ανήκαν στο ρωμαϊκό υδραγωγείο της Δημητριάδας). Κατασκευάστηκε στο α' μισό του 3 ου αι. π.Χ. και έχουν διαπιστωθεί τέσσερις μεταγενέστερες αρχιτεκτονικές επεμβάσεις έως την οριστική εγκατάλειψή του στο β' μισό του 4 ου αι. μ.Χ.
Με πληροφορίες από το travelpelion.gr
