Όταν η Θεσσαλία ενσωματώθηκε στην ελληνική επικράτεια το 1881 οι κολίγοι έχασαν σχεδόν όλα τους τα δικαιώματα που είχαν πάνω στη γή που δουλεύανε και στα προϊόντα που παρήγαγαν. Ήταν υποχρεωμένοι να καταβάλουν στους τσιφλικάδες μερικές φορές μέχρι και τη μισή παραγωγή τους, ενώ το βιοτικό τους επίπεδο μειώθηκε δραματικά και περιπέσανε σε καθεστώς δουλοπάροικου.
Στις αρχές του 20ου αιώνα ιδρύθηκαν οι πρώτοι αγροτικοί σύλλογοι στα μεγάλα αγροτικά κέντρα Λάρισα, Καρδίτσα και Τρίκαλα. Τότε υιοθετήθηκαν σύγχρονες μορφές πάλης όπως είναι τα συλλαλητήρια. Το 1907 δολοφονείται από άνθρωπο των τσιφλικάδων ο αγωνιστής Μαρίνος Αντύπας. Από εκείνη την ημέρα το κίνημα ενδυναμώθηκε και η δράση του έγινε πιο συστηματική.
Στις 6 Μαρτίου το 1910 έγινε πανθεσσαλικό συλλαλητήριο στη Λάρισα, με αφορμή τη συζήτηση του αγροτικού νομοσχεδίου στη Βουλή. Αγρότες από όλη τη Θεσσαλία κατέφθαναν στη πόλη. Περίπου διακόσιοι χωρικοί στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κιλελέρ θέλησαν να επιβιβαστούν στο τρένο που πήγαινε στη Λάρισα, χωρίς εισιτήριο. Από τη στιγμή που ο διευθυντής του σταθμού αρνήθηκε την επιβίβασή τους οι χωρικοί εξοργίστηκαν και άρχισαν να λιθοβολούν το τρένο. Ο συρμός αναγκάστηκε να ξεκινήσει με σπασμένα τζάμια. Μετά από ένα χιλιόμετρο 800 περίπου χωρικοί σταματούν το τρένο, τότε ο διοικητής των στρατιωτών που επέβαιναν στο τρένο διέταξε προειδοποιητικές βολές στον αέρα, αυτό εξόργισε περισσότερο τους χωρικούς οι οποίοι επιτέθηκαν με ξύλα. Το επεισόδιο είχε αιματηρή κατάληξη με αρκετούς τραυματίες και 2 ή 4 νεκρούς. Το συμβάν αυτό προκάλεσε τη συμπάθεια του ελληνικού λαού και έφερε στο προσκήνιο το αγροτικό ζήτημα σε όλη την επικράτεια.
Από τότε κάθε χρόνο στις 6 Μαρτίου γίνεται μεγάλη εκδήλωση στη μνήμη των ανθρώπων εκείνων και στη σημασία της ημέρας. Η εκδήλωση αυτή είναι μία από τις κορυφαίες της αγροτιάς.
